aramızda din alimleri varmış, kuranı yalamış yutmuş lafzı ve ruhuyla.
şimdi anlamışsındır belki "din" veya başka kurumların neden çatışmacı eylemler yarattığını. yorum sorunu var. tabi bu dini yaratan bu sorunun ortaya çıkacağını da biliyor ve "akla" vurgu yapıyordu. incelediğim bütün dinler, 3 aşağı 5 yukarı, bugün "erdem" olarak isimlendirdiğimiz şeylerin yapılmasını/tutulmasını önermekte. başkalarına (ve hatta kendine de) zarar verilmemesini öğütlemekte (inanmıyorsan aç bak @ tomofilli hasan). ancak insanların içinde menfaat gibi bir mekanizma olduğu sürece de bu bahsini ettiğin meseleler gündeme gelecek. buradaki esas sorun, "sen ne arıyorsun?" gerçekten de huzur islamdadır. ama sen bunu ne derece içselleştirmişsin, ne derece kabullenmişsin, ne derece pratiğe dökmüşsün sorunu var. yoksa osman halifeyi de, muhammed peygamberin torunlarını da din adına öldürdü yine insanlar (?). böyle.
din bu değil, din şudur: "elinden, dilinden, belinden" kendinin ve başkalarının emin olmasıdır. ama böyle bildiğin el, dil ve bel olarak alırsan bir yere çıkamazsın. kuru soğan olur.derinleşme gerekir. yoksa allah-u ekber diyerek bir insanın kafasını bildiğin vahşice kesmenin, kabul edilebilecek bir eylem olacağı söylenemez. Muhammed peygamber aynı şekilde taş atıp yüzüne dişini kıran adam yakalandığında, onu öldürmeye çalışan takipçilerine mani olmuştur. böyle bir din değil islam. kurtuluş, selamet, esenlik güven dinidir vesselam. diğer palavracı güya din alimlerini veya bir iki yanlı karalama okumuş çakma atayızları (ateist) siktir et hacı. en güzeli kendin oku, düşün,oku kendin bul!
0